Beschreibung:

JEAN-MICHEL-FOLON (1934-2005)Un homme
2000
Signé, daté et numéroté AP 1/1 sur la base
Travertin jaune d'Iran
Getekend, gedateerd en genummerd AP 1/1 op de basis
Iraans geel travertijn
Signed, dated and numbered AP 1/1 on the base
Iranian yellow travertine
168 x 52 x 43 cmFootnotesProvenance / Herkomst
Galerie Guy Pieters, Knokke
Collection privée / Privécollectie, Belgique
Un certificat d'authenticité de la Fondation Folon en date du 20 mai 2018 sera remis à l'acquéreur
De koper krijgt een certificaat van authenticiteit van de Folon Stichting van 20 mei 2018
« Je ne suis pas sculpteur. Donc j'invente la sculpture »
Jean-Michel Folon
L'air de rien, immobile, avec son paletot et son chapeau démodé, son visage sans caractère particulier, ses yeux réduits à deux points et sa bouche fermée, le héros de Folon est un homme statique, les deux pieds bien ancrés au sol et faisant face au monde dans une étrangeté silencieuse.
« ... Quelques mois plus tard, j'ai commencé un autre personnage. Au contraire du premier, j'ai essayé de lui donner une existence. D'abord par la hauteur de la sculpture. Un homme d'une dimension normale. Ses yeux, sa bouche, ses mains n'existent pas vraiment. Mais c'est par sa solitude, par une sorte d'absence, par le secret qu'il porte en lui, qu'il existe. Voilà des mois que je le regarde. Ce n'est pas moi, c'est mon frère. J'éprouve pour lui une grande affection. Comme s'il existait vraiment. Je l'ai appelé 'Quelqu'un'. Mais je sais qu'il représente tout le monde. »
"Ik ben geen beeldhouwer. Dus vind ik beeldhouwkunst uit".
Jean-Michel Folon
De held van Folon lijkt op niets, onbeweeglijk, met zijn ouderwetse overjas en hoed, zijn gezicht zonder enig bijzonder karakter, zijn ogen gereduceerd tot twee punten en zijn mond gesloten. Hij is een statische man, met beide voeten stevig op de grond en de wereld in stille vreemdheid tegemoet.
"Een paar maanden later begon ik aan een ander personage. In tegenstelling tot de eerste, probeerde ik hem een bestaan te geven. Eerst door de hoogte van het beeld. Een man van normale grootte. Zijn ogen, zijn mond, zijn handen bestaan niet echt. Maar het is door zijn eenzaamheid, door een soort afwezigheid, door het geheim dat hij in zich draagt, dat hij bestaat. Ik kijk al maanden naar hem. Hij is niet mij, hij is mijn broer. Ik voel een grote genegenheid voor hem. Alsof hij echt bestaat. Ik heb hem 'Iemand' genoemd. Maar ik weet dat hij iedereen vertegenwoordigt.